Metoda Pedagogiki Zabawy – Metoda ta polega na wykorzystaniu w procesie dydaktyczno-wychowawczym różnych pląsów, zabaw muzyczno-ruchowych, tańców ludowych w celu integracji dzieci. Uczy ona współdziałania w grupie, wyzwala aktywność, pobudza dzieci do ekspresji muzyczno-ruchowej. Poprzez ćwiczenia muzyczno ruchowe w grupie ułatwia komunikację interpersonalną i uatrakcyjnia zajęcia edukacyjne.
Metoda twórczego myślenia J. Osborne „Burza mózgów” – Metoda znana jako „giełda pomysłów”, „fabryka pomysłów”, „sesja wartościowania” lub „metoda Osborna”. Może być stosowana jako rozgrzewka twórcza przed określonym zadaniem lub jako metoda rozwiązywania problemów oraz jako definiowanie pojęć przez skojarzenia. Metoda pozwala uzyskać w krótkim czasie dużą liczbę zróżnicowanych rozwiązań jednego problemu.„Burzę mózgów” należy podzielić na trzy etapy:
ocena i analiza pomysłów według ustalonych kryteriów
wytwarzanie pomysłów
stosowanie pomysłów, rozwiązań w praktyce
Gry planszowe – Gry i zabawy są znanym elementem zajęć w przedszkolu . Oprócz dobrej zabawy niosą ze sobą treści dydaktyczne i wychowawcze. Uczą ścisłego przestrzegania reguł. Gry planszowe wpływają na:
rozwijają wyobraźnię,
wymuszają do współdziałania,
rozwijają twórcze myślenie,
ułatwiają precyzyjne redagowanie poleceń,
są niekonwencjonalnym sposobem uczenia się,
dają satysfakcję z wykonanej pracy,
treści ujęte w grach głęboko zapadają w pamięć.
Metoda gimnastyki twórczej (ekspresyjnej) Rudolfa Labana – To improwizacja ruchowa bez pokazania wzorca ruchu przez nauczyciela. Ważną rolę odgrywa tu inwencja twórcza ćwiczących, ich pomysłowość, fantazja doświadczenie ruchowe. W metodzie tej posługuje się różnymi formami ruchu, takimi jak: odkrywanie, naśladowanie, inscenizacja, gimnastyka wykorzystująca ruch naturalny, pantomima, ćwiczenia muzyczno-ruchowe, taniec, opowieść ruchowa, itp. Nauczyciel staje się współuczestnikiem i współpartnerem zabaw. Metoda ruchowa ekspresji twórczej daje możliwość rozwijania się w zakresie między innymi: wyczucia własnego ciała, wyczucia przestrzeni, wyczucia ciężaru ciała (siły), doskonaleniu płynności ruchu, w zakresie kształtowania umiejętności współdziałania z partnerem lub grupą
Metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne– Wykorzystuje dotyk, ruch oraz wzajemne relacje fizyczne, emocjonalne i społeczne do rozszerzania świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego, świadomości przestrzeni i działania w niej, pogłębiania kontaktu z innymi ludźmi. Ma na celu stworzyć dziecku okazję do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły, sprawności i w związku z tym możliwości ruchowych. Dziecko zaczyna mieć zaufanie do siebie, zyskuje też poczucie bezpieczeństwa. Podczas ćwiczeń ruchowych może poznać przestrzeń, w której się znajduje, przestaje ona być dla niego groźna. Czuje się w niej bezpieczne, staje się aktywne, przejawia większą inicjatywę, może być twórcze. Metoda ta ma na celu uzmysławianie dziecku, iż dzielenie przestrzeni z drugą osobą nie musi być zagrażające, a może stać się źródłem nawiązania bliskiego kontaktu, opartego na zaufaniu i współpracy, daje możliwość poczucia wspólnoty i przeżycia szczęścia.
Metoda aktywnego słuchania muzyki Bati Strauss – Istotą tej metody jest chęć przybliżenia dzieciom muzyki klasycznej poprzez tzw. „aktywne słuchanie”. Polega ono na wykonywaniu prostych układów rytmiczno – tanecznych proponowanych przez nauczyciela. W przypadku dzieci młodszych są to ruchy ilustrujące krótkie opowiadanie związane z każdym utworem muzycznym. Zabawy rytmiczne są pierwszym etapem przygotowującym do wprowadzenia instrumentów perkusyjnych, z którymi dziecko ma możliwość aktywnego uczestniczenia w utworze muzycznym jako współwykonawca lub dyrygent. Metodę tę będziemy wykorzystywać nie tylko do aktywnego słuchania muzyki klasycznej, ale różnych form muzycznych: rock&roll, jazz, rock, hip-hop i pop.