Techniki parateatralne

  • Drama – Wzbogaca wyobraźnię, rozwija pamięć, pobudza do działania twórczego, rozbudza refleksje, pomaga w zrozumieniu motywacji różnych zachowań, pozwala na samodzielną analizę utworu literackiego. Nauczyciel przedstawia dzieciom fikcyjną sytuację, a oni, wykorzystując wyobraźnię, pamięć, zmysły, swoje ciało i głos, przedstawiają coś, co nie jest w danej chwili obecne. Drama to jedyna metoda, która w swej istocie zainteresowana jest jednostką, jej indywidualnością i niepowtarzalnością. To jedyna metoda, która angażuje na jednym zajęciu wszystkich wychowanków. Drama to wielka przygoda, niespodzianka, to ogromne napięcie, które rozciąga się pomiędzy wyobrażeniem i działaniem. Gdy uczestnicy dramy mają różne poglądy, napięcie jest większe i wejście w rolę jest głębsze. Warto uświadomić sobie, iż drama nie jest jednak ani teatrem, ani spektaklem, ani aktorstwem. W teatrze jest aktor i widz, w dramie nie ma takiego podziału, wszyscy uczestniczą jednocześnie w fikcji dramatycznej. W teatrze są gotowe scenariusze, rekwizyty, kostiumy, scena. Drama nie ma gotowych scenariuszy i nie ma inscenizacji, przedstawienia końcowego. W dramie ważne są efekty uzyskiwane na każdych kolejnych zajęciach, ważny jest sam proces, a nie efekt końcowy w postaci spektaklu.
  • Pantomima – Połączenie ruchu, gestu, mimiki – właściwie każdą sytuację można wyrazić ruchem, dlatego pantomima jest bardzo przydatną metodą już w pracy z dziećmi młodszymi. Pozwala ona na ujawnianie swoich uczuć, oraz emocji. Pantomima stwarza wspaniałe sytuacje, w których wyobraźnia uaktywnia się jednocześnie u osoby prezentującej pantomimę w różnych sytuacjach, jak również u jej odbiorcy.